Κατηχητικό

Θυμάμαι όταν είμασταν μικροί (δημοτικό, άντε βία γυμνάσιο) πολλά παιδιά πηγαίνανε στο "κατηχητικό".
Όταν το είχα πρωτοακούσει, μου φαινόταν "κάπως" και φανταζόμουνα ότι
τα παιδιά θα πρέπει να υπέφεραν στη βαρεμάρα εκεί.
Παραδόξως, όταν τα ρώταγα πως περνάνε, μου λέγανε ότι ήταν ευχαριστημένα
και ασχολιόνταν με διάφορες δραστηριότητες εκεί.

Άραγε υπάρχει ακόμα το "κατηχητικό" ;

Τα πρώτα μας τετράδια


Θυμάμαι, στο Νηπιαγωγείο το πρώτο μου τετράδιο ήταν καντριγιέ,
ώστε να μπορούμε σε κάθε κουτάκι να γράφουμε μικρά γραμματάκια και να μην πλατιάζουμε με τεράστια...

Θυμαμαι τα τετραδια της "Πατριδογνωσιας" με το κενο στο μισο πανω μερος,την λεξη πατριδογνωσια,επρεπε να φτασω λυκειο για να την καταλαβω

Σχολικες Ποδιες

Φόραγα σχολική ποδιά σε όλο το δημοτικό και γυμνάσειο Υπήρχαν οι ακριβές -του Τσεκλένη- που φόραγαν 5-6 παιδιά σε όλο το σχολείο. Φυσικά στα ιδιωτικά ήταν must. Κάθε χρόνο έβγαζε και καινούρια σχέδια. Άλλοτε με κουκούλα άλλοτε χωρίς, πότε με κρικάκια ή με θέση για ομπρελίτσα (!!), με θέσεις για μολύβια ή με σούρα στην μέση. Φοβερό απωθημένο που δεν απέκτησα ποτέ μια τέτοια.

Υπήρχαν οι Λάουρα. Ήταν καλές απομιμήσεις του Τσεκλένη αλλά πιο απλές και πολύ πιο φθηνές. Ήταν οι αγαπημένες της μάνας μου λόγω του πολύ καλού υφάσματος που χρησιμοποιούσαν. Εγώ δεν τις πολυγούσταρα αλλά δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς.

Υπήρχαν και οι ποδιές από τα "καλαθάκια". Ήταν στοιβαγμένες κι ανακατωμένες. Εντελώς κλασσικές, με άθλια ποιότητα υφάσματος. Μόνο τα πολύ φτωχά παιδιά τις αγόραζαν και πραγματικά ντρεπόντουσαν που τις φόραγαν. Ήταν σαν να φόραγαν ταμπελίτσα για την οικονομική κατάσταση των γονιών τους.


Σχολικες τσάντες
 

Είχα στο νήπιο το ωραίο μου καλαθάκι με το φαγητό και μια τσαντούλα με μπλε χεράκι.
Στο δημοτικό είχα μια κλασική σάκα καφέ δερμάτινη που έκλεινε με δύο αγκράφες.
Στο γυμνάσιο και στο λύκειο δεν θυμάμαι άρα δεν μου άρεσαν.