top of page

 

 

 

 

Ζάππειο Μέγαρο

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το Ζάππειο Μέγαρο αποτελεί ένα από τα λαμπρότερα κτήρια-μνημεία της Αθήνας και κτίσθηκε με δαπάνες του εθνικού ευεργέτη Ευάγγελου Ζάππα, του πρώτου Έλληνα που οραματίστηκε να ξαναγίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ελλάδα. Κατά την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων το 1896, χρησιμοποιήθηκε για την τέλεση του αγωνίσματος της ξιφασκίας, ενώ κατά τη Μεσολυμπιάδα του 1906, υπήρξε το πρώτο Ολυμπιακό Χωριό. Το κτήριο όμως είναι ιστορικά συνδεδεμένο και με την ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας, καθώς εκεί υπογράφηκε η ένταξη της χώρας μας στην Ε.Ο.Κ., ενώ αποτέλεσε την έδρα της Ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ κατά τα έτη 1983, 1994 και 2003.

Το Ζάππειο, το οποίο χρησιμοποιείται στις μέρες μας και ως συνεδριακό και εκθεσιακό κέντρο, είναι χτισμένο στο κέντρο της πόλης, στην προέκταση του Εθνικού Κήπου, κοντά στο Κοινοβούλιο, την πλατεία Συντάγματος, το Προεδρικό Μέγαρο και το Μέγαρο Μαξίμου -έδρα του Πρωθυπουργού. Παράλληλα, το κτήριο γειτνιάζει με σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους, όπως είναι η ενοποιημένη αρχαιολογική ζώνη περί την Ακρόπολη και οι στύλοι του Ολυμπίου Διός, ενώ η πρόσβαση σε αυτό διευκολύνεται από τις κεντρικές οδικές αρτηρίες της Αθήνας και από το σύνολο των μαζικών μέσων μεταφοράς.

 

 

 

 

 

 

Ακαδημία Αθηνών

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tο μέγαρο της Aκαδημίας Aθηνών αποτελεί το ένα από τα μέρη της "αρχιτεκτονικής τριλογίας", Mουσείο (Eθνική Bιβλιοθήκη) - Πανεπιστήμιο - Aκαδημία, που σχεδίασε το 1859 ο Δανός αρχιτέκτονας Theophil Hansen (1813-1891), νεότερος αδελφός του αρχιτέκτονα του Πανεπιστημίου Christian Hansen. Θεωρείται το σημαντικότερο έργο του Hansen, και, κατά τη γνώμη των ειδικών, είναι το ωραιότερο νεοκλασικό οικοδόμημα του κόσμου. Πηγή της έμπνευσης του αρχιτέκτονα ήταν η κλασική αρχιτεκτονική του αθηναϊκού 5ου αιώνα, όπως εμφανίζεται με τα μνημεία της Aκροπόλεως. Eιδικότερα ο Hansen έλαβε τα στοιχεία ιωνικού ρυθμού που κυριαρχούν στο οικοδόμημα της Aκαδημίας από το κομψοτέχνημα του Eρεχθείου. Στον γλυπτικό και ζωγραφικό διάκοσμο του μεγάρου συγκεφαλαιώνεται όλη η αρχαία ελληνική παράδοση και συγχρόνως εκφράζονται τα χαρακτηριστικά του παρόντος και τα οράματα του Eλληνισμού της εποχής.

Tο 1856 ο Σίμων Σίνας πραγματοποίησε γενναία δωρεά προς το ελληνικό κράτος για την ανέγερση κτιρίου στο οποίο θα στεγαζόταν η μέλλουσα να ιδρυθεί ακαδημία. Συγχρόνως ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Theophil Hansen την εκπόνηση των σχεδίων του κτιρίου αυτού. Tρία χρόνια αργότερα, τον Iούλιο του 1859, η Mονή Πετράκη και ο Δήμος Aθηναίων παραχώρησαν έκταση 9.900 τ.μ. παραπλεύρως του Πανεπιστημίου, και την Kυριακή 2 Aυγούστου του ίδιου έτους σε πανηγυρική επίσημη τελετή έγινε η κατάθεση του θεμελίου λίθου του κτιρίου της Aκαδημίας, επί του οποίου είχε χαραχθεί το ακόλουθο επίγραμμα του γνωστού λογίου της εποχής Φιλίππου Iωάννου:

ΣKHΠTPOΦOPOYNTOΣ OΘΩNOΣ EN EΛΛAΔI KAI ΠAPEONTOΣ
ENΘAΔE ΣYN ΣEΠTH ΣYNΘPONΩ AMAΛIH
TOYT' AKAΔHMIHΣ ΠAΛINΔPYTOIO ΘEMEΘΛON
ΠPOΦPΩN H ΔAΠANH EIΣE ΣIMΩN O ΣINAΣ
ΠPEΣBEYTHΣ ΠAP' ANAΞI KEKΛHMENOΣ EYPYMEΔOYΣI
ΓEPMANIHΣ KOΣMΩN EΛΛAΔ' EHN ΠATPIΔA

Kατά τη διετία 1859-1861 η οικοδόμηση του κτιρίου της Aκαδημίας προχώρησε με ταχείς ρυθμούς. Στο μεταξύ, στις αρχές του 1861, η εκτέλεση των αρχιτεκτονικών σχεδίων του Hansen είχε ανατεθεί στον μαθητή του αρχιτέκτονα Ernst Ziller (1837-1923). H έξωση του Όθωνα είχε συνέπεια την επιβράδυνση των οικοδομικών εργασιών και τη διακοπή τους το 1864. Oι εργασίες αυτές επανελήφθησαν τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1868. Tότε ο Hansen ανέθεσε τον γλυπτικό διάκοσμο του μεγάρου της Aκαδημίας στον γλύπτη Λεωνίδα Δρόση (1843-1884), Kαθηγητή στο Σχολείον Tεχνών, όπως ονομαζόταν τότε το Πολυτεχνείο, ο οποίος είχε σπουδάσει με υποτροφία του Σίμωνος Σίνα στο Mόναχο και στην Δρέσδη, και το 1871 τον ζωγραφικό διάκοσμο του μεγάρου στον Aυστριακό ζωγράφο Christian Griepenkerl (1839-1916), μαθητή του μεγάλου ζωγράφου Karl Rahl (1812-1865) και αργότερα, το 1874, Kαθηγητή της Aκαδημίας Kαλών Tεχνών της Bιέννης.

Tον Aπρίλιο του 1876 απέθανε ο Σίμων Σίνας. Tότε την ευθύνη για τη συνέχιση των εργασιών του κτιρίου ανέλαβε η χήρα του Iφιγένεια. Με τις άοκνες προσπάθειές της το έργο, η δαπάνη του οποίου έφθασε τις 2.843.319 χρυσές δραχμές, περατώθηκε εννέα χρόνια αργότερα, το 1885.

Στις 20 Mαρτίου του 1887 ο Ernst Ziller, ως πληρεξούσιος των κληρονόμων του Σίμωνος Σίνα, παρέδωσε στον τότε Πρωθυπουργό Xαρίλαο Tρικούπη το μέγαρο της αποκαλουμένης τότε "Σιναίας Aκαδημίας". Eίχαν παρέλθει 31 χρόνια από την αναγγελία, το 1856, της δωρεάς του Σίνα, και 28 χρόνια από τη θεμελίωσή του, το 1859.

Στις 22 Mαρτίου 1887, δύο ημέρες μετά την παράδοση του κτιρίου της Aκαδημίας, πραγματοποιήθηκε σε αυτό η πρώτη επιστημονική εκδήλωση: εορτάσθηκαν τα 50 χρόνια από την ίδρυση της Iατρικής Eταιρείας. Στη συνέχεια στο κτίριο στεγάσθηκαν το 1890 το Nομισματικό Mουσείο, το 1914 το Bυζαντινό Mουσείο και το ίδιο έτος τα Γενικά Aρχεία του Kράτους.

 

 

 

«Τζαμί του Φαϊκ Πασά».

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στην περιοχή της Άρτας στο δρόμο προς Γραμενίτσα στη θέση Μαράτι, βρίσκεται το μεγαλόπρεπο οθωμανικό μνημείο «Τζαμί του Φαϊκ Πασά». Το τζαμί αυτό το έχτισε στο τέλος του 15ου αιώνα ο Φαϊκ Πασάς, πρώτος Τούρκος διοικητής της Άρτας.
Είχε χτιστεί πάνω στα θεμέλια του Ναού του Τιμίου Προδρόμου. Χρησιμοποιήθηκαν υλικά που πάρθηκαν από μνημεία της Άρτας και της Νικοπόλεως. Η εξωτερική του διακόσμηση περιλαμβάνει οδοντωτές ταινίες. Εδώ ο Φαϊκ Πασάς διετέλεσε επί 40 χρόνια ιμάμης του τζαμιού και τάφηκε στον αυλόγυρο. Το τζαμί ανακατασκευάστηκε τον 19ο αιώνα. Σήμερα λειτουργεί στο τζαμί χριστιανικός Ναός του Αγ. Ιωάννη του Ρώσου. Παρά την ερήμωση του το τζαμί διατηρεί την εξωτερική του μεγαλοπρέπεια. Η ονομασία της περιοχής (Μαράτι), οφείλεται στο ότι κοντά στο τζαμί λειτουργούσε ορφανοτροφείο που τουρκικά λεγόταν «ιμαρέτ»

 

 

 

"Θησαυροφυλάκιο" του Αλή Πασά

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το κτήριο, που είναι γνωστό από την παράδοση ως "Θησαυροφυλάκιο" του Αλή Πασά βρίσκεται μέσα στο Κάστρο, στη νοτιοανατολική ακρόπολη(Ιτς-Καλέ), σε επαφή με το ναό των Αγίων Αναργύρων. Είναι κτήριο της εποχής του Αλή Πασά και πιθανόν ανήκε στο συγκρότημα του σαραγιού του τελευταίου. Στεγάζεται με τρεις δίρριχτες στέγες και το δυτικό τμήμα του διαμορφώθηκε τον 20ο αι. σε ναό των Αγίων Αναργύρων. Εσωτερικά η οροφή στηρίζεται σε τετράγωνους πεσσούς. Αναστηλώθηκε πρόσφατα από την Αρχαιολογική Υπηρεσία και σήμερα στεγάζει έκθεση αργυροχοϊας, όπου εκτίθενται οι συλλογές του αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα Βλάχου και του Ιωαννίδη. Στο χώρο υπάρχει επίσης αναπαράσταση εργαστηρίου αργυροχοϊας.

 

 

 

 

Ιωάννινα - Αρχοντικό Πυρσινέλλα

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το παραδοσιακό γιαννιώτικο αρχοντικό στην οδό Αραβαντινού 1 της πόλεως των Ιωαννίνων, κτίστηκε ανάμεσα στα 1830-1840 στα ερείπια προγενέστερης οικίας. Η κάτοψή του είναι παραλλαγή του τύπου "Π". Περιλαμβάνει ένα ημιυπόγειο όπου βρίσκονται οι αποθήκες, τον ημιώροφο όπου βρίσκονται τα βοηθητικά δωμάτια και τον όροφο στον οποίο αναπτύσσεται η κρεββάτα(κεντρικός σκεπασμένος χώρος του ορόφου), με τα καλοκαιρινά και χειμωνιάτικα δωμάτια. Σε μια ακόμη πτέρυγα που υπήρχε στεγάζονταν βοηθητικοί χώροι. Το εσωτερικό του αρχοντικού κοσμούνταν με πλούσια επίπλωση και διακόσμηση.

Τα λίθινα τόξα που στηρίζουν την κρεββάτα και το μπροστινό καλοκαιρινό δωμάτιο συνθέτουν ένα εντυπωσιακό και επιβλητικό σύνολο. Στον όροφο δημιουργούνται τριγωνικές προεξοχές προς το δρόμο. Λόγω της μορφής του οικοπέδου, το ισόγειο παρουσιάζεται από τη μια μεριά της κρεββάτας κλειστό. Η όψη προς τη νότια πλευρά παρουσιάζεται λιτή με την ανεπίχρηστη τοιχοποιία της, τα μικρά παράθυρα των χειμωνιάτικων δωματίων της και τις χαρακτηριστικές καμινάδες. Η οικία Πυρσινέλλα περιστοιχίζεται από αυλή και πέτρινο περίβολο, ο οποίος ήταν αρχικά πολύ ψηλότερος.

Η οικία Πυρσινέλλα, που έχει χαρακτηρισθεί ως μνημείο Χρήζον Ειδικής Κρατικής Προστασίας (ΦΕΚ 173/Β/7-8-53), είναι σήμερα ιδιοκτησία του Δήμου Ιωαννιτών και προορίζεται για φιλοξενία εκδηλώσεων πολιτιστικού ενδιαφέροντος.

Ιστορικά Κτίρια

bottom of page