¨Βρυσούλα”
Εγκατάσταση παροχής …τρεχούμενου νερού. Πλύσιμο πιάτων, χεριών, προσώπου, κλπ με τη Βρυσούλα γινόταν, που όμως χρειαζόταν συνεχώς να γεμίζει από την στάμνα ή άλλο σκεύος
Η κλασσική σκάφη.
Το “πλυντήριο” των γιαγιάδων. Μπουγάδα με το χέρι και πράσινο ή άσπρο σαπούνι (δεν υπήρχαν άλλα απορρυπαντικά). Από τις σκληρότερες δουλειές της νοικοκυράς που δεν είχε “δούλες” (έτσι έλεγαν τις οικιακές βοηθούς) ούτε “παραδουλεύτρες”. Συχνά η σκάφη χρησίμευε και ως …μπανιέρα, μιά και τα περισσότερα σπίτια δεν διέθεταν τις σημερινές λουτρικές εγκαταστάσεις και το μπάνιο δεν ήταν και καθημερινή συνήθεια. Κάθε Σάββατο και αν….
Σίδερο με κάρβουνα
Πριν αποκτήσουν σύνδεση με το ηλεκτρικό δίκτυο (πολλές περιοχές συνδέθηκαν την δεκαετία του 1970) δεν είχαν άλλο τρόπο να σιδερώνουν τα ρούχα οι νοικοκυρές, από το βαποράκι. Τα ξυλοκάρβουνα χώνευαν στο εσωτερικό του σκεύους και θέρμαιναν την πλάκα.
Οικιακός εξοπλισμός των προγόνων
Δεν ξέρω, αλλά αν οι προβλέψεις κάποιων...
οικονομολόγων πραγματοποιηθούν, ίσως γυρίσουμε σε τέτοιου είδους εξοπλισμό, μέχρι να ξαναστηθούν ντόπιες βιομηχανίες παραγωγής οικιακού εξοπλισμού. Πάντως καλό είναι να γνωρίζουμε πώς ζούσαν οι παλιότερες γενιές και να είμαστε και λίγο ευχαριστημένοι που έχουμε, τουλάχιστον, τις στοιχειώδεις ανέσεις. Βέβαια ας θυμόμαστε ότι σε πολλά μέρη του κόσμου δεν έχουν ούτε αυτά που βλέπετε στις φωτογραφίες…
Μέρος απο κουζίνα παλαιού σπιτιού. Εδώ βλέπουμε κουταλοθήκη και ντουλαπι σκευών
Το φανάρι
Έμοιαζε με το φανάρι που χρησιμοποιούσαν στα καΐκια, και όχι μόνο. Οι σίτες εμπόδιζαν τα έντομα να πλησιάσουν τα φαγητά και ο διερχόμενος αέρας δημιουργούσε κάπως καλλίτερες συνθήκες διατήρησης από τον στάσιμο αέρα του ντουλαπιού. Ο χρόνος διατήρησης δεν πρέπει να ξεπερνούσε τις μερικές ώρες, άντε ένα 24ωρο!
Μπικιόνι
Κύπελο κατασκευασμένο απο κράμα αλουμινίου. το ποτηρι η κούπα εκείνης τις εποχής
Βαρελα
Βαρελα! φυσικά για την χρήση τον παραπανω αντικειμένων απαραίτητη ηταν η βαρέλα για το κουβάλημα
νερού απο τη βρύση η το ποτάμι οταν (στέρφεβαν) δεν ειχαν νερό η βρύσες. νιές μεσόκοπες και γριές
πηγαινοέρχονταν με τις βαρέλες στην πλάτη.
Αιγινήτικο κανάτι
Πριν ακόμη την εμφάνιση του ψυγείου πάγου (αλλά και μετά) ήταν σε χρήση το Αιγινήτικο κανάτι για να δίνει δροσερό νερό. Η μέθοδος βασίζεται στην αρχή της φυσικής ότι όταν ένα υγρό εξατμίζεται απορροφά θερμότητα. Τα κανάτια ήταν από πορώδες υλικό (πηλό) που επέτρεπε μιά μικρή ποσότητα νερού να βγαίνει στην εξωτερική επιφάνεια του κανατιού. ‘Ετσι το κανάτι “ίδρωνε” και το τοποθετούσαν σε σημεία με ρεύμα αέρα (συνήθως στα πρεβάζια των παραθύρων). Ο αέρας προκαλούσε εξάτμιση και η εξάτμιση έριχνε τη θερμοκρασία στο εσωτερικό του κανατιού και το νερό απλώς δρόσιζε κάπως ώστε να πίνεται.
ψυγείο πάγου
Το ψυγείο πάγου ήταν η επανάσταση! Παγοποιεία υπήρχαν πολλά (λίγα υπάρχουν ακόμη, αλλά για άλλους σκοπούς) σε όλη τη χώρα. Οι διανομείς γύριζαν με ένα φορτηγάκι ή καροτσάκι που έσπρωχναν με τα χέρια και άφηναν, συνήθως, ένα τέταρτο της κολώνας (τόσο χωρούσε). Το νερό έβγαινε παγωμένο από το ντεποζιτάκι που υπήρχε στο εσωτερικό τους, αλλά η θερμοκρασία στον θάλαμο δεν πρέπει να ήταν χαμηλότερη από 10-12 βαθμούς C, στη καλλίτερη περίπτωση…
Οπου δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα υπήρχαν οι λάμπες πετρελαίου. Σε μερικές ταβέρνες χρησιμοποιούσαν και λάμπες “Λουξ” που λειτουργούσαν με υγραέριο και έβγαζαν ένα πολύ λαμπρό φως . Η λάμπα είχε το φυτίλι του οποίου η μία άκρη ήταν βυθισμένη στο πετρέλαιο που βρισκόταν μέσα στο δοχείο. Σηκώνοντας το φυτίλι με τον χειρισμό μιά ροδέλλας δυνάμωνε η ένταση του φωτός, αλλά υπήρχε ο κίνδυνος να σπάσει το γυαλί από τη υψηλή θερμοκρασία.
Αξεσουάρ για άναμα φωτιάς
Ισκα, σπίρτα, τσακμάκι, πριόβολος
Η θέρμανση με μαγκάλι ήταν φτηνή, αλλά χωρίς μεγάλη εμβέλεια. Στη μέση του δωματίου έμπαινε το μαγκάλι με τα ξυλοκάρβουνα για αρχή και τον “πυρήνα” (μιά σκόνη από τα κουκούτσια της ελιάς). Δημιουργούσε χόβολη μέσα στην οποία έψηναν καφέ και επάνω από το μαγκάλι έψηναν κανά κοψίδι ή φέτες ψωμί. Συχνά τα “αχώνευτα” ξυλοκάρβουνα καίγονταν ελλιπώς με αποτέλεσμα την έκλυση μονοξειδίου του άνθρακα που σκότωνε ολόκληρες οικογένειες!
Η γάστρα
Η γάστρα: « φορτωμένη» ήταν ο φούρνος των βρουβιανιτων
μέχρι που ήρθαν οι στόφες (σόμπες ξύλου που είχαν και
χώρο για ψήσιμο) και αργότερα οι ηλεκτρικές κουζίνες. Στη γάστρα έψηναν το ψωμί, τις πίτες, τον πλαστό και την
πριζμόπιτα, τα αρνί και το κατσίκι, τις λειτουργιές και τα γλυκά ταψιού. ΄Ότι πιο νόστιμο είναι το ψωμί και το φαϊ
της γάστρας.
Ο ψηστής
Εργαλείο στο οποιο ψήνονταν ο καφές η μυρωδιά του οποίου έσπαγε μυτες, και φυσικά η σκαμπακιόλες
με ντοπιο καλαμποκι το σημερινό ποπ κορν!!
Μύλος!
Μετά το ψήσιμο του καφέ στον ψήστη ηταν η σειρά του μύλου για το άλεσμα του.
με το μύλο επίσης έτριβαν και τα μπαχαρικά.
Τα χαλκωματένια καζάνια
Χρησιμοποιούνταν κυρίως για μαγείρεμα φαγητού σε γάμους και πανηγύρια, για να
λυώνουν το γουρούνι τα Χριστούγεννα και να βγάνουν τη λίπα και τις τσιγαρίδες, για να βράζουν το στάρι του
γλυκού τραχανά, να βάφουν τα ρούχα κ.λ.π.
Το κακάβι
Σκεύος για το άρμεγα των ζώον το οποιο το χρησημοποιούσαν και για βράσιμο (γάλα κύριως)
κόσκινο
Κοσκινιζαν κυρίως το αλέυρι. Αρέλεγος για κοσκινισμα σιταριου
Χοντρο κοσκινο για το τριψιμο του τραχανα
Ξύλινες κουταλες απαραίτητες για το μαγείρεμα!
Πλαστήρι με πόδια, χρησιμοποιούνταν και σαν τραπεζάκι
Χαλκωματένιο καζάνι
